Ομοερωτική ποίηση

[Dax]

Σ' αυτό το topic θα γράφω (όποτε μου έρχεται) κάποιο ομοερωτικό ποίημα που μου άρεσε ή που μου προκάλεσε άλλα συναισθήματα.
Μπορείτε να κάνετε σχόλια ή να προσθέσετε κι εσείς ομοερωτικά ποιήματα που σας αρέσουν, αναφέροντας τον τίτλο και τον ποιητή.

Θα ξεκινήσω με ένα ποίημα του Ισπανού Luis Cernuda (η μετάφραση είναι δική μου).

**ΖΗΛΙΑΡΑ ΘΕΟΤΗΤΑ

Τα τέσσερα στοιχεία της φύσης
δίνουν μορφή στην ύπαρξή μου:
ένα σώμα ευάλωτο στο χρόνο
πάντα ανυπόμονο για σένα.

Επειδή ο καιρός του έρωτα αξίζει
όλη την αιωνιότητα
όταν πια ο άνθρωπος δεν πορεύεται μόνος,
ο Θεός ζηλεύει.

Άσε με να σ' αγαπάω τώρα. Κάποια μέρα,
αργά ή γρήγορα, ο Θεός
θέλησε ο εραστής θα πρέπει
ν' απαρνηθεί τον έρωτά του.**

Και το πρωτότυπο στα Ισπανικά:

DIVINIDAD CELOSA

Los cuatro elementos primarios
dan forma a mi existir:
un cuerpo sometido al tiempo,
siempre ansioso de ti.

Porque el tiempo de amor nos vale
toda una eternidad
donde ya el hombre no va solo,
y Dios celoso está.

Déjame amarte ahora. Un día,
temprano o tarde, Dios
dispone que el amante deba
renunciar a su amor.

[Perry]

Θελω να πω κι εγώ ένα ποιημα …

Τα μπουτια σου γαλακτερα γαλακτερα
Μπας κι εισαι ο γιος του γαλατά?

:cheers:

[Dax]

Είσαι πολύ βλαμμένο!  ;D
(Όχι, δεν παραβιάζω τους κανονισμούς όταν λέω βλαμμένο τον γκόμενό μου! Ξέρει πώς το εννοώ. :love:)